چرا سریال «چوب خط» نتوانسته توجه مخاطبان را جلب کند؟

مرتضی اخوان | شهرآرانیوز - نه سریال «سقوط یک فرشته» و نه مجموعه تلویزیونی «جاده قدیم» که ساخته قبلی کارگردان جوان «چوب خط» است، با وجود مشارکت در کارگردانی با «بهرام بهرامیان» نتوانست رزومه‌ای شایسته برای «حمید بهرامیان» باشد. با این همه شبکه سوم سیما در ادامه روند پرفراز و نشیب یک سال اخیر، ساخت سریال نوروزی خود را به این کارگردان جوان داد تا از مدت‌ها قبل «چوب خط» در کنداکتور پخش برنامه‌های این شبکه در بهار ۱۴۰۰ قرار بگیرد.

 

با نزدیک شدن به نوروز و داغ شدن تنور رقابت شبکه‌های تلویزیونی در مسیر پر کردن کنداکتورشان و توجه ویژه به بینندگان نوروزی و اقبال آن ها، بعد از اعلام پخش «پایتخت ۶» و «نون خ ۳» از شبکه یک، بازگشت خندوانه در شبکه نسیم و حتی خطر «وی او دی»‌ها با «هیولا ۲» و بسیاری از برنامه‌های متنوع دیگر، مدیران شبکه ۳ در یک اقدام انتحاری «چوب خط» را پیش از نوروز به روی آنتن بردند تا برای سریال نوروزی شان دست به دامان «گاندو ۲» شوند.

سریالی که به دلیل ماهیت امنیتی و حواشی فصل یک آن، به احتمال فراوان در نوروز می‌تواند کمی بار مخاطبان شبکه ۳ را به دوش بکشد. اما آیا خارج کردن «چوب خط» از کنداکتور نوروزی دلایل فنی هم داشته است؟ داستانی که تکلیفش نامشخص است. تکلیف «چوب خط» با خودش نامشخص است. ساخته جدید بهرامیان به نویسندگی علی دلگشایی و علی اصغری داستانی کلی و سردرگم دارد.

فرخ فرخنده که از قضا اصلا هم فرخنده نیست و مشکلات دامانش را از زمین و زمان گرفته، خانواده‌ای پایین شهری دارد که قرار است تقابل طبقاتی را در این سریال به نمایش بگذارند. آن قدر کلی و بی دروپیکر که باید مدام منتظر این باشیم که قرار است چه قصه‌ای روایت شود؟ قصه بدبختی محض که هیچ چالش جذابی پشت آن قرار ندارد.

 

 

 

«چوب خط» در ۱۵ قسمت ساخته شده و حالا تقریبا به میانه‌های راه رسیده است، اما هنوز در قصه از یک داستان سرراست و گویا که جذابیت تعقیب را داشته باشد، خبری نیست. شاید اگر چند قسمت بگذرد و بعد بپرسیم چوب خط چه شد، پاسخش ساده باشد: «هنوز فرخ گرفتار است.» نه قصه درست و درمانی روایت شده و نه قرار است روایت پیش برود. در ضعف کارگردانی موقعیت ها، یکی از روی اعصاب‌ترین نکات چوب خط، سکانس‌های پر سروصدا و بی سامانی است که گویا کارگردانی ندارد تا به آن سامان بدهد.

آقای کارگردان که عمدتا در سیما و سینما در مقام برنامه ریز بوده حالا از برنامه ریزی یک دکوپاژ درست برنیامده است. سکانس‌های شلوغ و پر سر و صدایی که در آن صدا به صدا نمی‌رسد و به سختی می‌توان دیالوگ‌ها را شنید. شهر شلوغ بهرامیان حتی جذابیت کمدی موقعیت را هم ندارد تا با افتادن پدربزرگ ویلچری خانواده خواستگار به پشت بام خانه همسایه خانواده فرخ فرخنده، به خنده مان بیندازد. علاوه بر این کارگردان در سردرگمی راش‌هایی که فیلم بردارش گرفته نه پیگیر قاب‌های درست است و نه قطع هایش هدفمند است.

بیشتر شبیه یک مشت سکانس شلوغ گرفته شده است که برای تنوع گاهی کاتی به کلوزآپ بسته برخی شخصیت‌ها می‌زند تا یک نواختی تصویر مخاطب را اذیت نکند.

امیرمهدی ژوله بعد از فصل دوم خندوانه و با موضع گیری‌های فرهنگی و اجتماعی اش خیلی زود به یک ستاره بدل شد.
او اگرچه ذاتا یک نویسنده کمدی شش دانگ است، اما در چند سال اخیر جلوی دوربین هم ویژگی‌هایی دارد که خودنمایی می‌کند. او در تبلیغات پیش از شروع سریال به شدت توی چشم بود و انتظار می‌رفت بعد از پخش سریال هم به یک شخصیت گیرا برای مخاطبان تلویزیونی بدل شود. شاید ژوله به نوعی برگ برنده سریال پر بازیگر «چوب خط» بود.

 

اما کارگردان در مقام بازی گرفتن از او هم ناکام بوده است. ژوله که در فیلم نقش نادر صولتی را دارد توانایی‌های فردی دارد، اما هیچ گاه در مسیر داستانی به درستی هدایت نشده و کارگردان او را همچون یک لیبرو آزاد گذاشته است. آزادی که به معنای کنترل نشدن بازی اوست که چندان راهگشا نبوده است.

البته اضافه شدن علی رضا خمسه و در ادامه اکبر عبدی شاید کمی به بعد طنازی سریال بیفزاید. چنان که در برخی سکانس‌ها کمدین هایی، چون امیر نوری با شوخی هایشان گاه وبیگاه خنده‌هایی از بینندگان تلویزیونی گرفته اند.

تیتراژ پایانی سال هاست که به یک عنصر جذاب سریال‌های تلویزیونی بدل شده و در این میان رضا صادقی از همان ابتدا به همراه احسان خواجه امیری یکی از پا‌های ثابت تیتراژ‌های تلویزیونی بوده است. صادقی که چند صباحی بود سروکله اش در سریال‌های تلویزیونی پیدا نبود و شایعه ممنوعیت صدایش در سیما هم مطرح می‌شد با «چوب خط» به تلویزیون برگشت. بازگشتی که البته چندان بد از کار در نیامد و تیتراژ پایانی این سریال بر خلاف کیفیت نازل خود اثر، کمی کرختی ۴۵ دقیقه ناکام را می‌شوید و پایین می‌برد. «گاندو ۲» آخرین شانس شبکه ۳ است.

 

 

 

 

شبکه سوم سیما سال کرونایی خوبی را سپری نکرد و دست کم در رقابت با شبکه یک نتوانست آن چنان که باید و شاید توجه بینندگان سریال‌های خود را جلب کند. حالا مدیران این شبکه با تکیه به اثر امنیتی جاسوسی «گاندو ۲» امیدوارند تا در نوروز بتوانند بار دیگر توجهات را به خود جلب کنند. شاید این یکی از فرصت‌های شبکه‌ای است که گویا «چوب خط» اش نزد بینندگان تلویزیونی پر شده است.