«سمیرا اصغری»، بازیکن تیم‌ملی بسکتبال افغانستان است که به‌تن‌هایی جای ۸۰ میلیون ایرانی را در المپیک توکیو پر کرد. او با تشویق جانانه‌اش از ملی پوشان بسکتبال حالا در دل میلیون‌ها ایرانی جای دارد.
سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ از وقتی که ویدئوی گفت‌وگو با «سمیرا اصغری»، ورزش‌کار افغانستانی حاضر در المپیک توکیو، و تنها حامی تیم‌ملی بسکتبال ایران در دیدار با جمهوری چک در فضای‌مجازی دست‌به‌دست شده، واکنش‌های زیادی از مردم در فضای‌مجازی و در حمایت از این جوان افغانستانی منتشر شده است.
او در گفت‌وگو با شهرآرانیوز از دلیل حمایتش از تیم‌ملی بسکتبال ایران و احساسی که بعد از حمایت ایرانی‌ها از این اقدام او دریافت کرده است، پرسیدیم؛ از اینکه آینده زنان افغانستان را چطور می‌بیند و ورزش چه کمکی می‌تواند به نزدیکی کشور‌ها بکند.
تا نه‌سالگی در ایران زندگی کردم
سمیرا اصغری سال ۱۳۷۳ در منطقه «سنگلاخ» ولسوالی جلریز ولایت میدان وردک افغانستان به دنیا آمده است. با افزایش ناامنی در افغانستان او به ایران مهاجرت می‌کند و تا نه‌سالگی در این کشور ساکن می‌شود. با آرام‌شدن اوضاع در افغانستان خانواده‌اش به این کشور بازمی‌گردند. او درباره آشنایی‌اش با ورزش می‌گوید: «من از چهارده‌سالگی در تیم‌ملی جوانان بسکتبال زنان افغانستان و بعد در تیم بزرگ‌سالان بازی کردم. کارشناسی علوم‌سیاسی دارم و اکنون دانشجوی کارشناسی‌ارشد مدیریت ورزش در کشور سوئیس هستم. در سال ۲۰۱۸ در مسابقات المپیک جوانان در آرژانتین با به‌دست‌آوردن بیش از ۷۰ درصد آرا توانستم عضویت کمیته بین‌المللی المپیک را به‌دست بیاورم. در حوزه مدیریتی ورزش در افغانستان فعالیت کردم و امروز جوان‌ترین عضو کمیته بین‌المللی المپیک هستم.
این عضو افغانستانی کمیته بین‌المللی المپیک در ادامه افزود: «متأسفانه زمان جنگ داخلی خانواده ما در خارج از افغانستان و بسیاری از اعضای خانواده من در ایران مهاجر شدند و من سفر‌های زیادی به ایران داشتم. دوران کودکی‌ام را تا نه‌سالگی در ایران بودم و پس از آن به افغانستان آمدیم.»
او در پاسخ به اینکه آیا شما فکر می‌کردید که پس از تشویق تیم‌ملی بسکتبال ایران این اقدام شما تا این حد مورد توجه قرار بگیرد، می‌گوید: «من فکر نمی‌کردم که این کار من این‌قدر مورد توجه رسانه‌ها و مردم ایران قرار بگیرد. من به‌عنوان یک مقام مسئول در المپیک توکیو شرکت کردم و به‌صورت روزانه به تماشای مسابقات مختلف می‌روم. همان روز مسابقه بین تیم‌های ملی بسکتبال ایران و تیم‌ملی جمهوری چک بود و در آنجا من احساس کردم که تیم‌ملی بسکتبال ایران دچار خطایی می‌شود که متأسفانه بار‌ها تیم‌ملی بسکتبال افغانستان و حتی خود من به‌عنوان یک بازیکن در جمع تیم خود این اشتباه را مرتکب می‌شدیم که آن ضایع‌کردن وقت بود. [یک مسابقه]بسکتبال ۴ زمان بازی دارد و ما همیشه امید و آرزوی خود را در تایم دوم بازی متمرکز می‌کردیم. این خود ضایع‌کردن وقت است، کاری که در بسکتبال اصلا توصیه نمی‌شود. وقتی من بازی را دیدم، متوجه شدم که تیم ایران نیاز به تشویق دارد و برای اینکه حسن نیت خود را به کشور دوست و همسایه‌ام ایران نشان بدهم، از بازیکنان ایرانی حمایت کردم.»
ورزش ابزاری برای نزدیکی کشور‌ها به یکدیگر است
اصغری در ادامه می‌گوید: «همان‌طور که می‌دانید شرایط امروز افغانستان و نابسامانی‌ها باعث شده است مردم کشور ما در فضای بی‌سرنوشتی به سر ببرند. این یک فرصت بود تا من برای رشد و تشویق جوانان خودمان و جوانان همسایه‌مان تلاش کنم. امنیت زمانی در کشور ما ایجاد خواهد شد که ما روابط خوبی با کشور‌های همسایه داشته باشیم. در نتیجه ما باید از راهی که ممکن است، رابطه‌مان را با همسایگانمان مستحکم کنیم که ورزش یکی از این ابزارهاست. امروز دیگر کشور‌های جهان از ورزش به‌عنوان ابزاری مهم برای صلح، وحدت و همدلی استفاده می‌کنند و من خواستم همین کار را انجام بدهم.»
پیام من صلح، دوستی، همدلی و اتحاد ۲ کشور است
این زن موفق افغانستانی درباره احساسش پس از آنکه فیلم گفتگو با او در فضای‌مجازی دیده شد، با بیان اینکه ما می‌توانیم با برداشتن کوچک‌ترین قدم در راستای مستحکم‌سازی روابط، بروز حسن نیت و هم‌بستگی، این پیام را به هرکسی که می‌خواهیم برسانیم، گفت: «من خوش‌حالم که توانستم این پیامم را که دوست داشتم ملت و ورزش‌کاران ایرانی از این اقدام من بگیرند، به آن‌ها منتقل کنم. این پیام صلح، دوستی، همدلی و اتحاد ۲ کشور بود.»
او در ادامه افزود: «من فکر می‌کنم یکی از دلایلی که ایران و افغانستان باید به فکر اتحاد و دوستی فراتر از مرزهایشان باشند، آرامش، آسایش و امنیت خود منطقه است. افغانستان امروز رنجی که از جنگ می‌برد، به‌دلیل ناامنی منطقه است. در کشور ما سیاست‌های غیرمنصفانه پیاده شده است و امروز ما نتیجه آن را که جنگ و ناامنی است، می‌بینیم. من به‌عنوان یک جوان و شهروند افغان فکر می‌کنم پیام ما از طریق ورزش باید پیام صلح، دوستی، هم‌بستگی و رشد مردم و کشور‌ها باشد. ورزش می‌تواند ابزاری مهم دراین‌باره باشد.»
حضور ورزش‌کاران افغانستانی در المپیک به من انرژی می‌دهد
این زن موفق افغانستانی که حالا در ایران هم طرف‌داران زیادی دارد، درباره تنها نقطه امید این روزهایش می‌گوید: «مهم‌ترین چیزی که در این روز‌ها برای من مهم است و به من انرژی می‌دهد، حضور ورزش‌کاران افغانستانی در المپیک توکیوست به‌ویژه ۲ بانوی جوان یعنی «کیمیا یوسفی» در رشته دوومیدانی در تیم افغانستان و «معصومه علیزاده» که به‌عنوان مهاجر افغان در رشته دوچرخه‌سواری از کشور فرانسه در تیم مهاجران است و من ترجیح می‌دهم در روز‌های برگزاری المپیک هیچ یادی از جنگ و ناامنی افغانستان نکنم.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
