سوکوترا، زنده شدن یک افسانه است

مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ جزیره سوکوترا (Socotra) قطعه‌ای ازکره زمین به نظر نمی‌رسد، بلکه در نگاه هر مخاطبی گوشه‌ای از یک سیاره بیگانه است. هر آنچه در آنجا دیده می‌شود، هیچ گونه شباهتی با مناظر معمول زمینی ندارد. سوکوترا نوعی پارک ژوراسیک است. این جزیره کوچک در اقیانوس هند و در سواحل سومالی واقع شده است و بخشی از سرزمین یمن است. ویژگی‌های آب و هوایی خاص این جزیره؛ گرمای وحشی، خشک سالی، موسمی طوفانی در تمام تابستان و در زمستان گرم و مرطوب نقش اصلی در شکل گیری پوشش گیاهی منحصربه فرد و شگفت انگیز در سوکوترا داشته است و این جزیره را در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار داده است.

تپه‌های شنی یک کیلومتری در سواحل نیلگون اقیانوس هند، درختان فوگو و تنه‌های بطری مانند که مانند ساکورا (مردم ژاپن به شکوفه درخت گیلاس می‌گویند.) شکوفا شده اند همگی گواه بر زنده شدن یک افسانه است. نماد این سرزمین افسانه‌ای «دراسنا» است که به آن درخت اژد‌ها یا درخت خون اژد‌ها گفته می‌شود؛ زیرا بعد از زخمی شدن تنه آن یا بریدن چوب درخت اژد ها، از آن خون، مایع قرمز رنگ بیرون می‌آید که خیلی سریع جامد می‌شود.

این درخت مانند یک چتر عظیم یا یک قارچ غول آسا به نظر می‌رسد. از زمان‌های بسیار قدیم، ساکنان محلی از این مایع قرمز رنگ به عنوان داروی جادویی برای اهداف دارویی و آرایشی استفاده می‌کردند. بومی‌ها می‌گویند آب سیناباری dracaena می‌تواند هرگونه خونریزی را متوقف کند. در دوره‌های قاعدگی دردناک و طولانی مدت در زنان بسیار کمک می‌کند. در قدیم مسافران سرزمین‌های آفریقایی که از این جزیره رد می‌شدند با این صمغ شگفت انگیز که به خون سیاوشان یا خون اژد‌ها معروف بود تجارت می‌کردند. با تسلط اسکندر مقدونیه بر این منطقه و به توصیه ارسطو عده‌ای از رومیان برای بهره وری از این صمغ در جزیره سوکوترا سکونت یافتند و آن‌ها تا دوره اسلامی در این جزیره به بهره برداری این مواد مشغول بودند و بازرگانی این کالا‌ها در دست آن‌ها بود.

درخت دیگری که خاص این جزیره است، «بطری شکوفا» نام دارد. حیوانات محلی علاقه زیادی به خوردن شاخه‌های جوان این گیاهان دارند؛ بنابراین، دستیابی به درخت جوان معروف اژد‌ها بسیار دشوار است. بیشتر این‌ها درختان بالغ و چند صد ساله هستند. این گیاه نه تنها یک نماد است، بلکه اصلی‌ترین جاذبه گردشگری و مشخصه اصلی این جزیره غیرمعمول است. این پوشش گیاهی عجیب و غریب به چشم انداز جزیره سوکوترا نوعی بیگانگی می‌بخشند.

این جزیره محل زندگی حدود ۴۰ هزار نفر است. ساکنان محلی زبان خاص خود را دارند. با وجود اینکه بومی‌ها زبان نوشتاری ندارند، موسیقی فولکلور محلی آن‌ها غنی از شعر و نثر است. جزیره سوکوترا به گروه زبان‌های سامی تعلق دارد. متأسفانه زبان جزایر به تدریج در حال از بین رفتن است و جای خود را به عربی می‌دهد. سوکوترا ممکن است خلسه اکتشافی به همراه نداشته باشد، اما در دل آن احساسات وصف ناپذیر و فوق العاده‌ای در جریان است، این سرزمین شاید یک افسانه احیا شده باشد و شاید یک بهشت گمشده‌ای در دل دریاست.