جامی به تونس رسید
بررسی آرای ادبی و عرفانی عبدالرحمن جامی در تونس
آرای ادبی و عرفانی عبدالرحمن جامی با حضور اندیشمندان و استادان دانشگاه و دانشجویان زبان و ادب فارسی در رایزنی فرهنگی ایران در تونس بررسی شد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، به همت رایزنی فرهنگی ایران و نماینده بنیاد سعدی در تونس، نشست علمی «بررسی آرای ادبی و عرفانی عبدالرحمن جامی» در سالن اجتماعات رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تونس برگزار شد.
در این مراسم، میثم فراهانی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در تونس گفت: در چند سال گذشته همایش بررسی آرا و اندیشه‌های مولانا به همت رایزنی فرهنگی کشورمان در تونس برگزار شد که با استقبال دوستداران فرهنگ و ادبیات عرفانی-ایرانی قرار گرفت، ازاین‌رو بنا به درخواست جمعی از اندیشمندان و استادان دانشگاه، نشست علمی بررسی آرای ادبی و عرفانی جامی برگزار شد.
او ابراز امیدواری کرد برگزاری این‌گونه نشست‌های علمی بتواند بیش از پیش فرهنگ و ادبیات ایران‌زمین و مفاخر پارسی‌گوی را به علاقه‌مندان معرفی کند.
در این نشست، هذیلی منصر، استاد دانشگاه قیروان، با مقاله «تأثیرات شعری جامی از قرآن»، خانم حیات بوکراع، استاد دانشگاه، با مقاله «مفهوم عشق از دیدگاه جامی»، فرید قطاط، استاد دانشگاه سوسه، با مقاله «بررسی شخصیت ادبی جامی» و کمال الهلالی، نویسنده و روزنامه‌نگار، با مقاله «ماهیت عاشق در اشعار و دیدگاه جامی» به بررسی شخصیت ادبی و آثار این شاعر گران‌قدر پرداختند.
نورالدین عبدالرحمن بن احمد بن محمد ملقب به خاتم‌الشعرا شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نامدار ایرانی، بزرگ‌ترین استاد سخن بعد از عهد حافظ و به نظر بسیاری از پژوهشگران خاتم شعرای بزرگ پارسی‌گوی است. جامی مقدمات ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش آموخت و، چون خانواده‌اش شهر هرات را برای اقامت خود برگزیدند، او نیز فرصت یافت تا در مدرسه نظامیه هرات که از مراکز علمی معتبر آن زمان بود، مشغول به تحصیل شود و علوم متداول زمان خود را همچون صرف‌و‌نحو، منطق، حکمت مشایی، حکمت اشراق، طبیعیات، ریاضیات، فقه، اصول، حدیث، قرائت و تفسیر به خوبی بیاموزد و از محضر استادانی، چون خواجه علی سمرقندی و محمد جاجرمی استفاده کند.
این شاعر سده نهم هجری، پس از گذشت چند سالی راه سمرقند را در پیش گرفت که در سایه حمایت پادشاه علم‌دوست تیموری، الغ‌بیگ، به کانون تجمع دانشمندان و دانشجویان تبدیل شده بود. در سمرقند توانست استادانش را شیفته ذکاوت و دانش خود کند. او که سرودن شعر را در جوانی آغاز کرده و در آن شهرتی یافته بود، با تکیه زدن بر مقام ارشاد و به نظم کشیدن تعالیم عرفانی و صوفیانه به محبوبیتی عظیم در میان اهل دانش و معرفت دست یافت.
از جامی ده‌ها کتاب و رساله از نظم و نثر به زبان‌های فارسی و عربی به یادگار مانده است که مورد توجه ادبا، شعرا، عرفا و دوستداران ادب فارسی است.
به گزارش روابط عمومی بنیاد سعدی، به همت رایزنی فرهنگی ایران و نماینده بنیاد سعدی در تونس، نشست علمی «بررسی آرای ادبی و عرفانی عبدالرحمن جامی» در سالن اجتماعات رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در تونس برگزار شد.
در این مراسم، میثم فراهانی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، در تونس گفت: در چند سال گذشته همایش بررسی آرا و اندیشه‌های مولانا به همت رایزنی فرهنگی کشورمان در تونس برگزار شد که با استقبال دوستداران فرهنگ و ادبیات عرفانی-ایرانی قرار گرفت، ازاین‌رو بنا به درخواست جمعی از اندیشمندان و استادان دانشگاه، نشست علمی بررسی آرای ادبی و عرفانی جامی برگزار شد.
او ابراز امیدواری کرد برگزاری این‌گونه نشست‌های علمی بتواند بیش از پیش فرهنگ و ادبیات ایران‌زمین و مفاخر پارسی‌گوی را به علاقه‌مندان معرفی کند.
در این نشست، هذیلی منصر، استاد دانشگاه قیروان، با مقاله «تأثیرات شعری جامی از قرآن»، خانم حیات بوکراع، استاد دانشگاه، با مقاله «مفهوم عشق از دیدگاه جامی»، فرید قطاط، استاد دانشگاه سوسه، با مقاله «بررسی شخصیت ادبی جامی» و کمال الهلالی، نویسنده و روزنامه‌نگار، با مقاله «ماهیت عاشق در اشعار و دیدگاه جامی» به بررسی شخصیت ادبی و آثار این شاعر گران‌قدر پرداختند.
نورالدین عبدالرحمن بن احمد بن محمد ملقب به خاتم‌الشعرا شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نامدار ایرانی، بزرگ‌ترین استاد سخن بعد از عهد حافظ و به نظر بسیاری از پژوهشگران خاتم شعرای بزرگ پارسی‌گوی است. جامی مقدمات ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش آموخت و، چون خانواده‌اش شهر هرات را برای اقامت خود برگزیدند، او نیز فرصت یافت تا در مدرسه نظامیه هرات که از مراکز علمی معتبر آن زمان بود، مشغول به تحصیل شود و علوم متداول زمان خود را همچون صرف‌و‌نحو، منطق، حکمت مشایی، حکمت اشراق، طبیعیات، ریاضیات، فقه، اصول، حدیث، قرائت و تفسیر به خوبی بیاموزد و از محضر استادانی، چون خواجه علی سمرقندی و محمد جاجرمی استفاده کند.
این شاعر سده نهم هجری، پس از گذشت چند سالی راه سمرقند را در پیش گرفت که در سایه حمایت پادشاه علم‌دوست تیموری، الغ‌بیگ، به کانون تجمع دانشمندان و دانشجویان تبدیل شده بود. در سمرقند توانست استادانش را شیفته ذکاوت و دانش خود کند. او که سرودن شعر را در جوانی آغاز کرده و در آن شهرتی یافته بود، با تکیه زدن بر مقام ارشاد و به نظم کشیدن تعالیم عرفانی و صوفیانه به محبوبیتی عظیم در میان اهل دانش و معرفت دست یافت.
از جامی ده‌ها کتاب و رساله از نظم و نثر به زبان‌های فارسی و عربی به یادگار مانده است که مورد توجه ادبا، شعرا، عرفا و دوستداران ادب فارسی است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
