درباره شعرخوانی عجیب و غریب ایران خودرویی‌ها برای وزیر صمت

مریم شیعه زاده | شهرآرانیوز؛ چند روز پیش و در حاشیه بازدید وزیر جدید صمت از خط تولید ایران خودرو، اتفاق عجیبی رخ داد که انتشار ویدئوی آن، واکنش کاربران فضای مجازی را به همراه داشت. در این ویدیو یک نفر روبه روی فاطمی امین می‌ایستد و پیش از افتتاح رسمی خط تولید تارا اتومات، برایش شعر می‌خواند. شعری بی وزن، بی قافیه و بدون رعایت کوچک‌ترین نکته ادبی که به مدح و ستایش او می‌پردازد و از دستاورد‌های شرکت ایران خودرو صحبت می‌کند. ایران خودرو را با واژه‌ها و عباراتی نظیر «خودکفا»، «اشتغال زا»، «باکیفیت»، «بی عیب» و... توصیف می‌کند و بعد به تعریف و تمجید از وزیر می‌پردازد.

این استقبال به قدری عجیب و مبتذل بود که خیلی سریع به ترند شبکه‌های اجتماعی تبدیل شد و عده‌ای بحث استقبال از مدیرعامل جدید بانک ملی را نیز پیش کشیدند. این استقبال نیز از سوی کارکنان بانک ملی و با سلام نظامی همراه بود و این سؤال را به وجود آورد که چرا کارکنان ساده یک سازمان باید همگی صف بکشند و به مدیر جدیدشان سلام نظامی بدهند.

شاید شما هم ویدئو مربوط به این دو استقبال را دیده یا تجربه تماشای استقبال‌های عجیب از مدیران را در فاصله‌ای نزدیک‌تر داشته باشید، به هرحال آنچه امروز می‌خواهیم درباره آن صحبت کنیم این دست اقدامات است که در درازمدت می‌تواند واگیردار باشد و راه اندیشیدن را سد کند.

وجود چنین برخورد‌هایی در محیط‌های حرفه ای، القاکننده حس ناامنی است و خلاقیت اعضا را نابود می‌کند. در بحث مدیریت کسب وکار و در احادیث معتبر، مدح گویی با نیت تملق به شدت مذموم است و اگر در فرهنگ یک سازمان رسمی جاخوش کند، دیر یا زود باعث حذف انتقاد‌های سازنده از ساختار می‌شود و جرئت و جسارت افراد حاضر در ساختار را سرکوب‌ می‌کند.

اصل کارآمدی نباید با اثبات وفاداری جایگزین شود و در سیره سیاسی امام علی (ع) نیز، بار‌ها و بار‌ها آمده است که ایشان به صراحت مردم را از مدح گویی و تصنع در برخورد منع می‌کردند. مقام معظم رهبری نیز در مهرماه ۱۳۸۴ و در دیدار با اعضای هیئت دولت اشاره کردند که نباید به سخن نرم و دلنشین دل سپرد و اگر این موضوع رعایت شود، به سود

خیلی هاست. ایشان همچنین عقیده دارند که یکی از دلایل به انحراف کشیده شدن حکومت‌های اموی و عباسی، افتادن کار‌ها به دست انسان‌های متملق بود و این سخنان در میلاد امام حسن مجتبی (ع) و در فروردین ماه ۱۳۶۹ مطرح شد، اگر از مدیران و مسئولان یک سازمان هستید و از تعریف و تمجید کارمندانتان احساس رضایت می‌کنید، در دام تملق افتاده اید و بهتر است هر چه زودتر و به صراحت اعلام کنید که از این تعریف و تمجید‌ها ناراحت می‌شوید و این وضعیت را به منزله آژیرخطر بدانید!