میلاد رحمة للعالمین

فـــــــردا روز میلاد محـــــمد مصطفی (ص)، هدیه رحمانی خدا به جامعه بشری است؛ نعمت و رحمت ویژه‌ای از سوی پروردگار که تکمیل‌کننده همه خیر و برکات عالم وجود است؛ رحمتی فراگیر به گستره تاریخ زندگی بشر. کامل و تمام است به وسعت نیازها، مطلوب‌ها و کمال‌خواهی انسان. خداوند او را در رساترین عنوان، یعنی «رحمة‌للعالمین» و در زیباترین تابلو هنری خلقت ترسیم کرده است. شکرانه این هدیه رحمانی شناخت نمود‌ها و جلوه‌های مبارک ایشان و ایجاد زمینه و قابلیت بهره‌مندی از این کانون خیر و برکت رحمانی است.
نمود‌های «رحمة للعالمین» بودن وجود ایشان در رسالتشان متبلور است؛ رسالتی که با قلم، کتاب و خواندن آغاز می‌شود تا مردم زندگی مطلوب و گوارای خود را بر دانایی، عقلانیت، آزادی، عدالت و وحدت بنا کنند.
بخش بزرگی از رسالت و پیام این مولود رحمانی، وحدت‌آفرینی است. ایشان همواره برای نجات جامعه بشری از عذاب و چالش ویرانگر دشمنی‌ها، خشونت‌ها، جدایی‌ها و جنگ‌های جاهلانه‌ای که در تغضب‌های کور قومی، نژادی، مذهبی و شرایط نامطلوب برخاسته از تمامیت‌خواهی، استکبار و برتری‌طلبی ریشه داشت، تلاش می‌کرد. ضمن اینکه پیامبر اکرم (ص) با گسترش دانایی، عقلانیت، عدالت، برابری مبتنی بر جهان‌بینی توحیدی و تفسیری رحمانی از هستی، ذهنیت اجتماعی مردم را به این باور معتقد ساخت که وحدت و هماهنگی یکی از اصول متقن حاکم بر هستی است. خداوند همه اجزای جهان را هماهنگ و در رابطه سازمانی و یکسو آفریده است؛ از کهکشان‌های عظیم گرفته تا گیاهان کوچک همواره در تعاملی همکارانه و مددکارانه هستند. بنابر این اگر همسویی و همکاری در امور این عالم نباشد، این موارد کارایی نخواهند داشت.
آب، هوا، زمین، بذر، کود، ابزار و کشاورز تا همسو نشوند، زراعت عمل نخواهد کرد. ما همیشه برای رسیدن به مطلوب‌ها دنبال قدرت و توانیم. در واقع اولین قدم برای رسیدن به مطلوب «توان» است.
بدون آن نمی‌توان کاری انجام داد؛ چرا که نقش اصلی در رسیدن به خواسته‌ها را دارد؛ اما مهم‌ترین توان‌ها هم از وحدت تولید می‌شود. دانه‌های ریز باران وقتی با هم می‌آیند، سیل‌های عظیم برمی‌خیزد و توان بزرگی را ایجاد می‌کند؛ توربین‌های عظیم را به گردش درمی‌آورد، سد‌های بزرگ را پرآب و دشت و دمن را آبادان می‌کند.
جامعه بشری نیز از این اصل، یعنی وحدت و همسویی، بی‌نیاز نیست. غنی‌ترین منابع رحمت خدا استعداد‌های انسانی است که خداوند همه انسان‌ها را از آن برخوردار کرده است. آن‌گاه که این استعداد‌ها در کنار هم و به نفع هم یکسو گردند، ابواب وسیعی از خیر و برکت و رحمت به روی آنان گشوده می‌شود. بزرگ‌ترین معجزه‌های تاریخ از وحدت و یکسوییِ توان‌ها رخ می‌دهد. نیروی انسانی از قوی‌ترین نیرو‌های عالم است. وقتی این نیرو‌ها در کنار هم و به مدد هم برمی‌خیزند، بزرگ‌ترین شگفتی‌های تاریخ را می‌آفرینند. با توجه به این حقیقت که قرآن شریف اعتصام به ریسمان الهی که همان اعتقاد توحیدی و تفسیر رحمانی از هستی است، قرآن بزرگ‌ترین رسالت پیامبر و برترین نعمت گوارایی هم به شمار می‌آید که زندگی اجتماعی را شیرین، موفق و پیروز می‌کند. نیروی شکست‌ناپذیر از وحدت برمی‌خیزد. هیچ مشکلی نیست که با وحدت، همسویی، تعاون و همکاری اجتماعی حل نشود. انسان‌های بالغ و رشید از کثرت، وحدت می‌آفرینند. وحدت از پایه‌های اولیه زندگی اجتماعی است. حیات اجتماعی هم بسته به وحدت اجتماعی است. به همان اندازه که وحدت عامل بقا، رشد و توسعه اجتماعی است، جدایی، دشمنی، نزاع و پراکندگی دشمن توان و قدرت است، در واقع تفرقه موتور متحرک جامعه را از کار می‌اندازد و مستکبران، خودکامگان و تمامیت‌خواهان حیات فاسد و ننگین خود را در تفرقه و جدایی مردم می‌دانند.
در اندیشه توحیدی تفرقه و گسستگی اجتماعی از لشکریان جهل، و وحدت و هم‌گرایی از سپاهیان عقل است.