محله سرشور یکی از ۶محله قدیمی و مهم شهر مشهد در کنار نوغان و سراب، عیدگاه، بالاخیابان و پایین‌خیابان است. این محله در وضعیت کنونی محدود به خیابان‌های شهید اندرزگو، آخوندخراسانی، دانش شرقی و امام‌رضا(ع) است.

راسته کوچه سرشور که در مرکز محله قرار دارد، دارای ۳۸فرعی است و خیابان شهید اندرزگو را به خیابان دانش شرقی متصل می‌کند. روایت‌های گوناگونی درباره وجه‌تسمیه این محله وجود دارد؛ آنچه مسلم است، معبری مهم به‌نام «کوچه شور» از این محله شروع می‌شده و پس از عبور از شرق حرم حضرت‌رضا(ع) به محله نوغان و راسته بازار دیگر شهر می‌پیوسته است. بنابراین احتمال دارد که این محله هم در ابتدا «سرِ شور» خوانده می‌شده است؛ چنان‌که در مشهد نام‌هایی از این نوع چون سرِ آب، سرده و سرآسیاب وجود داشته است.

اما در منابع دیگری آمده است که در گذشته دسته‌جات عزاداری، قمه‌زن‌ها، دست‌تیغ‌زن‌ها یا دست‌خونی‌ها در ایام عزاداری اباعبدالله‌الحسین(ع) در مسیر خود به‌سمت حرم امام‌رضا(ع) به‌دلیل خون‌آلودبودن، پیش از ورود به صحن حرم، در حمام‌های واقع در بازار شامل «حمام سرسوق» (یا سرشور)، «حمام شاه» (حمام مهدی‌قلی‌بیک)، «حمام سالار بهادر» و «حمام بیگلربیگی» غسل می‌کردند و پس از طهارت، راه خود را از طریق بازار زنجیر به‌سمت صحن عتیق ادامه می‌دادند؛ بنابراین نام سرشور از آنجا نشئت گرفته است. سرشور پس از نوغان و سراب از قدیمی‌ترین محلات مشهد است، اما چون دروازه نداشته در منابع تاریخی کمتر مطرح شده است.

از آنجا که محله سرشور در قدیم میان محله اعیان‌نشین و حکومتی سراب و محله تجاری و سوداگرانه یهودنشین عیدگاه قرار داشته، هویت مردم آن‌هم میانگین هویت مردم ۲محله بوده است. براساس سرشماری سال۱۲۹۵قمری بیشتر ساکنان این محله را نوکران دولت و آستان قدس، تجار، صرافان، زرگران، حکاک‌ها، ملاک‌ها، بزازها، شعرباف‌ها و نخودبریزها و مردم میانه‌حال و صاحبان مشاغل متعارف تشکیل می‌داده‌اند. یکی‌دیگر از ویژگی‌های بارز این محله، سکونت تعداد درخور ملاحظه‌ای مهاجر ثروتمند مروی و هروی در آن بوده است. (نفوس ارض اقدس).

معروف‌ترین بنای کالبدی محله سرشور، بازار سرشور است که از انتهای بازار بزرگ شروع می‌شود و به‌سمت جنوب‌غربی امتداد می‌یابد و به محدوده مسجد ذوالفقار ختم می‌شود. مسجد ذوالفقار، مسجد خردو، مسجد سهله یا نظریافته، حسینیه قاینات، حسینیه اصفهانی‌ها و آب‌انبار حوض چهل‌پایه از بناهای مهم این محله هستند.

خانه‌های تاریخی نوریان، صاحب‌علم، جواهری و دختر حاج‌حسین ملک و حمام سعدی از دیگر بنا‌های باارزش این محله هستند. آخرین مطب باقی‌مانده از دکتر شیخ، حسینیه مرحوم عابدزاده، منزل پدر رهبر معظم انقلاب، دبیرستان شاهد فردوسی، آموزش‌وپرورش ناحیه۲ مشهد و دفترهای ۲مرجع درگذشته آیات عظام فاضل لنکرانی و هاشمی شاهرودی هم در این محله قرار دارد.

از چهره‌های شاخص این محله در دوره‌های گذشته باید به مقام معظم رهبری، خاندان خیامی، ملک‌الشعرا بهار و استاد محمدمهدی محقق اشاره کرد. همچنین خانه خواهر بزرگ رهبری، خانه خاندان پدری همسر آیت‌الله علم‌الهدی، منزل پدری خاندان مروارید و منزل خواهر آیت‌الله سیستانی نیز در این محله قرار داشته است.