حمید سلطان آبادیان

مادر همیشه تندتر از من قدم برمی‌داشت و من درحالی‌که دستش را در دست گرفته بودم، با قدم‌هایی بلند به‌دنبالش می‌دویدم.

اوستا حبیب دستش را به چوب که می‌زد طلا می‌شد.

معصومه خانم هر روز، چادر نماز گل‌دارش را دور کمرش می‌پیچید و حیاط را آب‌و‌جارو می‌کرد. این وقت‌ها بود که تمام خانه بوی باران می‌گرفت.

حاج عبدا... دستی به دستار  سفیدش کشید و بلند خندید. از آن خنده‌های خاص و دوست داشتنی.

مرتضی سلام نمازش را که داد، سجاده اش را جمع کرد. سطل رنگِ سفید و قلم مو را برداشت و از خانه زد بیرون.

ما چهار نفر همیشه باهم بودیم. هم بچه یک محل بودیم، هم توی مدرسه طاهر، سر یک کلاس می‌نشستیم.

خیلی وقت‌ها به این نکته فکر می‌کنم که اگر روزی بفهمم توانایی پرواز کردن در من هست، آیا قدرت رها شدن در آسمان را پیدا خواهم کرد؟

پادکست، برخلافِ رادیو که امکان انتخاب برنامه دلخواه (در زمان و مکانِ مورد نظرمان) در آن میسر نیست، این امکان را فراهم می‌کند که ما به ساده‌ترین شکل و راحت‌ترین راه، برنامه شنیداری موردعلاقه خودمان را در هر زمان و مکان، از بین گزینه‌های موجود، انتخاب و به آن گوش کنیم.