حامد عسکری
آخرین مطالب حامد عسکری
آرزوی شهادت در قنوت
همیشه به این عکس زل میزدم و فکر میکردم الان کجاست؟ شهید شده؟ جانباز است؟ چه شکلی شده است؟ تا اینکه خبر رسید.
شب نوشتن
روزهای خوش آب و هوای فروردین که غرق شیرینی و میوه و پذیرایی و غذا بود را سفره جمع کردیم و نشستیم پای سفرههای روشن افطار و سحر و حالا رسیده ایم به شبهای قدر.
دل کندن برای نو شدن
حالا که دارم این یادداشت را مینویسم، به این فکر میکنم که سال آینده اصلا آخرین یادداشتی از من در آخر سال خواهد بود؟ عید و رمضان سال آینده را خواهم دید؟ چشمم به گنبد سلطان هشتم میافتد؟
برای دکتر کلمهها ...
اگر تصادف لعنتی نبود به یقین میگویم که برای روز به روز و ساعت به ساعت زندگی اش برنامه چیده بود و حتی به قول فوتبالیها به پلن B هم فکر کرده بود و دقیق و مرتب جایگزین داشت.
دل خوشی چهارشنبههای من
آخرین چهارشنبهای است که امسال برای شما مینویسم، چند روز دیگر سررسیدی که روی میز کارم هست به آخر میرسد و دیگر نمیشود تویش قراری تنظیم کرد و وعدهای داد.
با کت و شلوار در جهنم!
انتخابات مجلس ما با همه بالاپایین هایش برگزار شد و چند روزی است از تبلیغات آن چنانی کاندیداها خبری نیست. عوضش هی بنر و پوستر میبینیم مبنی بر جشن پیروزی و رأی آوردن نمایندهها و تشکر از مردم.
خارجی و خارج از نوبت!
سلام ایمام ریضا، من ادوارد هست از کشور جامائیکا. در این مدت که در ایران درس خواند، خیلی دوست داشتم به پیش شما بیاییم و با شما دیدار کرد، زیارت کرد.
دستوپا بزنید و بهشتی شوید
این روزها که رسانههای آنوری را تورق میکنم نمیدانم چه اصراری دارند هی به مردم القا کنند که انتخابات صوری یا بیفایده است یا در زیست و زندگی اثری ندارد و مردم ایران نروند و رأی ندهند. به این فکر کردم که اگر بیفایده است خب چرا اینقدر اصرار دارند که رأی ندهیم.
«خوب» یک حرف از نام کوچک توست ...
تو میآیی و ما در گوشیهای همراهمان خبر آمدنت را برای هم فوروارد میکنیم، تو میآیی و ما عکست را در شبکههای اجتماعی پست و استوری میکنیم و قربان صدقه ات میرویم.
از صادق بوقی تا بیرو
سالهای ابتدایی دهه ۸۰ که دانشجو بودم گذارم به بازار تجریش تهران زیاد بود، هر روز درست در کمر کوچه درختی ابتدای بازار مردی میان سال با محاسنی انبوه و عبایی و ردایی و گیوهای و دستاری بساط میکرد، چند کتاب و گوی و مکعب مسی و چند رشته نخ پشمی و خرمهره هم پیشش پهن بود.
گریستن در شب تولد
تولد شماست و یکی از خوشرنگترین اگرهایم همین است که اگر آن سال پایتان به کربلا باز نمیشد...
حرف و برف
توی کارگاهها و دورهمیهایی که بهانهاش شعر و ادبیات است، همیشه میگویم برای شاخصبودن و امضاداشتن، جهان خودتان را بشناسید.
محمدعلی محمدعلی چهگوارا
محمدعلی شماره یک تهران دانشجو بود، هنر میخواند، محمدعلی شماره۲ یک بچهمسجدی بود در مسجدی قدیمی در بم.
غذایی از بهشت
یک شکلات توی جیبم داشتم. مفاتیح را بستم و دست کردم توی جیبم شکلات را دادم به پسرک. زد زیر شکلاتم و با لهجهای عجیب گفت: نه این نه، فود، غذا، غذا آی نید، پدرش زل زده بود به ضریح و داشت حرف میزد و صورتش خیس اشک بود.
لوله کشی شیر و عسل
محضر عزیز دلم نقره خانم، به خاطر عاطرتان عارضم که مم صادق خان اولاد میزمنوچهرخان دیروز دق الباب کردند، اذن ورود دادیم مشرف شدند.
غضروف لای دندان پلنگ
میخواستم از غزه بنویسم و این قدر موشک باران سوژه شدم که قلوه قلوه برجانم زخم نشست.
حدیثهایی لطیفتر از شعر ...
حضرت آیت ا... فاطمی نیا در یکی از منبرهایش میگفت اگر بدانید جامعه کبیره چه گنجی است و به مضامینش واقف شوید واقعا با فرازهایی از آن میشود معجزه کرد.
به او بگویید دوستش داشته باشد ...
علم پزشکی و اعتقاد و کشف و سلوک یک وقتهایی یک جوری به هم میتابند و ممزوج میشوند که تو یقین میکنی این کار معمولی نیست.
این داغها کوه را آتش فشان میکند
یک لحظاتی در زندگی آدمیزاد هست از بس طول و عرض و عمق دارد، تو از پس نوشتنشان برنمی آیی.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.