حامد عسکری
آخرین مطالب حامد عسکری
«خوب» یک حرف از نام کوچک توست ...
تو می‌آیی و ما در گوشی‌های همراهمان خبر آمدنت را برای هم فوروارد می‌کنیم، تو می‌آیی و ما عکست را در شبکه‌های اجتماعی پست و استوری می‌کنیم و قربان صدقه ات می‌رویم.
از صادق بوقی تا بیرو
سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ که دانشجو بودم گذارم به بازار تجریش تهران زیاد بود، هر روز درست در کمر کوچه درختی ابتدای بازار مردی میان سال با محاسنی انبوه و عبایی و ردایی و گیوه‌ای و دستاری بساط می‌کرد، چند کتاب و گوی و مکعب مسی و چند رشته نخ پشمی و خرمهره هم پیشش پهن بود.
گریستن در شب تولد
تولد شماست و یکی از خوش‌رنگ‌ترین اگر‌هایم همین است که اگر آن سال پایتان به کربلا باز نمی‌شد...
حرف و برف
توی کارگاه‌ها و دورهمی‌هایی که بهانه‌اش شعر و ادبیات است، همیشه می‌گویم برای شاخص‌بودن و امضا‌داشتن، جهان خودتان را بشناسید.
محمدعلی محمدعلی چه‌گوارا
محمدعلی شماره یک تهران دانشجو بود، هنر می‌خواند، محمدعلی شماره۲ یک بچه‌مسجدی بود در مسجدی قدیمی در بم.
غذایی از بهشت
یک شکلات توی جیبم داشتم. مفاتیح را بستم و دست کردم توی جیبم شکلات را دادم به پسرک. زد زیر شکلاتم و با لهجه‌ای عجیب گفت: نه این نه، فود، غذا، غذا آی نید، پدرش زل زده بود به ضریح و داشت حرف می‌زد و صورتش خیس اشک بود.
لوله کشی شیر و عسل
محضر عزیز دلم نقره خانم، به خاطر عاطرتان عارضم که مم صادق خان اولاد میزمنوچهرخان دیروز دق الباب کردند، اذن ورود دادیم مشرف شدند.
غضروف لای دندان پلنگ
می‌خواستم از غزه بنویسم و این قدر موشک باران سوژه شدم که قلوه قلوه برجانم زخم نشست.
حدیث‌هایی لطیف‌تر از شعر ...
حضرت آیت ا... فاطمی نیا در یکی از منبرهایش می‌گفت اگر بدانید جامعه کبیره چه گنجی است و به مضامینش واقف شوید واقعا با فراز‌هایی از آن می‌شود معجزه کرد.
به او بگویید دوستش داشته باشد ...
علم پزشکی و اعتقاد و کشف و سلوک یک وقت‌هایی یک جوری به هم می‌تابند و ممزوج می‌شوند که تو یقین می‌کنی این کار معمولی نیست.
این داغ‌ها کوه را آتش فشان می‌کند
یک لحظاتی در زندگی آدمیزاد هست از بس طول و عرض و عمق دارد، تو از پس نوشتنشان برنمی آیی.
برای خاک تشنه ایران
خط و خبر رسیده که پنج سد آبی بزرگ مملکت در وضعیت بحرانی هستند و میزان آبی که در خویش دارند به یک پنج رسیده، زمین خشک است و تشنه، چه کرده ایم خانم جان با این خاک؟
ساکنان غریب یک شهرک
صبح جمعه بود که با فریاد‌های مادرم از خواب پریدم. گسل شانه هایش فعال شده بود از هق هق و بند نمی‌آمد سیلاب اشکش.
از حجره نه تا خورشید هشت
حجره شماره نه، حجره من بود، عصر‌ها روی پله‌ها آب می‌پاشیدم. زیلو می‌انداختم و حیاط پر می‌شد از جیغ نستعلیق روی پوستر‌های روغنی که پشتشان جان می‌داد برای اینکه یک نقطه بگذاری.
بسوزد این تقویم ...
ساعاتی پیش محمد مصطفی (ص) رحلت کرده است، یک سوی شهر اصحاب به مدیریت علی مشغول تدارک مقدمات کفن و دفن و تشییع و نماز خواندن بر پیکر رسول خدایند و چند کوچه آن طرف‌تر عده‌ای از اصحاب در یک جلسه اند.
تقدیم برای عرض تسلیت
می‌دانید آقاجان؟ ما زمینی‌ها و دنیایی‌ها وقتی یک کسمان می‌میرد نرم می‌شویم. دلمان به رحم می‌آید.
ما آداب اعتدال می‌دانیم خانم جان
همین پریروز در مطبوعات خبری خواندیم که از تعجب شاخ هایمان پیچاک شد و فک پایینمان افتاد روی زمین. گویا یکان از رجال گیلان سربلند در بازار صفحه‌ای دارند و فیلم پر می‌کنند و دل رعیت شاد می‌کنند.
من تو رو دارم
آدمیزاد چه خیال‌ها که در سر ندارد و چه نقشه‌ها که در سرش ندارد و به یک عطسه گاهی همه شان خاک و خاکستر می‌شود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.