حامد عسکری
آخرین مطالب حامد عسکری
من کلمه ندارم دکتر ...
بروم زودتر به مارال بگویم؟ میفهمی از چی صحبت میکنی؟ بگویم سردردهایت میگرن نبوده، از بیخوابی نبوده، از گرسنگی نبوده، بستنی یخی و ژلوفن و میگراستاپ بچهبازی بوده است.
من گنگ خواب دیده و عالم تمام کر!
تصدقت گردم، نقره جانم سه چهار روزی است در سرحدات گیلانیم. برای عزیزی که بیمار است.
هوا قند است
مصطفی و سمیرا تازه عقد کرده اند. آمده ایم برای عقد کنانشان در حرم، عقدشان انجام شده و حالا از ما فاصله گرفته اند.
چفیهای با عطر شب بو ...
توی دفتر عقد حرم که امضا زدیم مسئول دفتر گفت: جالبه شما نفر هزارو هشتصدوهشتادوهشتم هستید توی این ماه.
تو چه بودی یونس؟
باد چند برگ را گوشه حیاط گیر انداخته بود و هی به دو دیوار قائم بر هم میکوبیدشان....
ما نیز مردمی هستیم ...
از همایون باغبانمان پرسیدیم این کریس رونالدو کی میباشد که این گونه آتش به جان همه انداخته آمدنش و عارض شد که یکان از فوتبالیستهای مطرح جهان است که گویا خیلی کاردش میبرد و خرش میرود و حرفش خریدار دارد.
درد شکستن همه انگشتها
این محرم و صفر هم تمام شد، حالا با اکراه باید مشکی ام را دربیاورم و تا کنم و بگذارم گوشه کشوی لباس هایم و برود تا سال آینده. دلم نیامد مشهد نیایم. جیبم میگفت نرو ریسک است و دلم میگوید آدم به محضر سلطان که به جیبش فکر نمیکند. زخم و زیلی ام، روحم پر از زخمهای کاری است.
نهر سوم ...
توی اتاق خانه ابو زید نشسته ام، اتاق عطر چای عراقی دارد و ژل رزماری، پاهایم از درد تیر میکشند، تاولها ترکیده اند، توی کربلایم، برادههایی که این ۱۰ روز از سرتا سر جهان حرکت کرده بودند، بالاخره به مغناطیس حسین (ع) رسیده اند، صبح ساعت ۱۰ از خانه زدهام بیرون ...
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد
بعد از نماز مغربی که در حرم مولا خوانده ایم نشسته ایم توی ماشین، عمود مشقیها را رد کنیم و بزنیم به طریق، این عمود مشقیها هم حکایتی دارد، که اگر ندانی یک کوچولو توی ذوقت میخورد، حالا قصه چیست؟
یک اربعین در ۱۰ کاشی
پسرک با دست گچ گرفته گوشه موکب نشسته بود و زل زده بود به پیرمرد که با یک دست قنوت گرفته بود و آستین دیگرش آویزان بود.
در سفر اربعین دلتنگ امام رضا (ع) میشوی
حالا من اینجایم. توی هواپیمای ایران ایر و محمدنیکان روی پایم دارد خروپف میکند و یک دستم توی موهایش است و با دست دیگر دارم این ستون را مینویسم و امان از بی خوابی.
صلح است میان کفر و اسلام ...
ما که در مطبوعات مینگاریم و به نوعی روزنامه نگار محسوب میشویم اگر رفتیم و مثل آن مرحوم خاشقچی ابوی گرامی تان یکهو هوس کرد رنده مان کند چه؟
باید به مادرم زنگ بزنم
مشغول تماشای گنبدم. مشهد خنک شده. باد میخزد روی موهای ساعدم. خنک خنکم میشود. به این فکر میکنم آخرین مشهدم نباشد.
همان مشهد سالی یک بار...
موسیو صدایش میکردیم موسیو گارنیک. آن روز غروب هم دیدمش، خرید کرده بود و عصا زنان داشت سربالایی کوچه را بالا میرفت.
سلامی چو بوی خوش کربلایی...
سال ۶۱ هجری است، نشسته ام زیر سایه نخلی کنار شریعه فرات و قافله را میبینم. خیمهها بیشتر شده اند، زهیر هم آمده، این ور لحظه به لحظه بر سپاه حر هم افزوده میشود.
خون جگر که هست بگو نان نخواستیم...
شغل عجیبی است و اگر توی گوگل جست وجو کنید شغلهای خطرناک جهان، توی پنج تای اول قرار میگیرد. خبرنگاری را میگویم.
یک کاشی از کودکی ...
سرم روی پای عزیزجونه وسط روضه. عزیز داره گریه میکنه و هم زمان شونه منو تکون میده.
غم شما غم محفوظ...
پارسال توی حرم با محفوظ رفیق شدم. از اهالی اسلام آباد بود. نشسته بود کنجی از حرم و من توی بحرش بودم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.