خداحافظی کوبیاک؛ آدم کاملی نبودم، اما تمام سعی ام را کردم

گروه ورزش/شهرآرانیوز، میشال کوبیاک از پایان دوران بازیگری خود در تیم ملی والیبال لهستان خبر داد. او از سال ۲۰۱۱ در تیم ملی بازی کرد و از سال ۲۰۱۵ کاپیتان بود و به عنوان بزرگتر تیم شناخته می‌شد. این والیبالیست در شبکه‌های اجتماعی از تصمیم خود خبر داد.
میشال کوبیاک در سال ۱۹۸۸ متولد شد. او در دوران حرفه‌ای خود در باشگاه‌های زیر بازی کرد: ماراتون Świnoujście (۲۰۰۲–۰۵)، Joker Piła (۲۰۰۵–۰۶)، AZS Olsztyn (۲۰۰۶–۲۰۰۶)، KS Poznań (۲۰۰۷–۰۸)، هاپوئل کرجات عتا (۲۰۰۸–۰۹)، پالاولو پادووا (۲۰۰۹–۱۰)، AZS Politechnika Warszawska (۲۰۱۰–۱۱)، Jastrzębski Węgiel (۲۰۱۱–۱۴)، هالک بانک آنکارا (۲۰۱۴–۱۶)، پکن (۲۰۱۸)؛ از سال ۲۰۱۶، او از سال ۲۰۱۷ برای باشگاه پانترز پاناسونیک ژاپن در حال بازی است.
او از سال ۲۰۱۱ در تیم ملی لهستان بازی می‌کند و از سال ۲۰۱۵ کاپیتان این تیم است. این بازیکن معروف در ترکیب سفید و قرمز موفقیت‌های زیادی کسب کرده است. او دو بار قهرمان جهان (۲۰۱۴، ۲۰۱۸)، قهرمان لیگ جهانی (۲۰۱۲)، سه مدال برنز قهرمانی اروپا (۲۰۱۱، ۲۰۱۹، ۲۰۲۱)، نقره در لیگ ملت‌ها (۲۰۲۱) و سه مدال جام جهانی را در کارنامه خود دارد.
او روز جمعه در پروفایل اینستاگرام خود نوشت: «زمان من در رنگ‌های سفید و قرمز به پایان رسیده است. من مدتی پیش تصمیم گرفتم و امروز یک نقطه روی i بود. می‌خواهم با تشکر شروع کنم. اول از همه، همسر فوق العاده من، بدون او همه این‌ها برای دختران کوچک شگفت‌انگیزمان و برای اینکه در ۳۰۰ روز سالی که دور از خانه گذراندم، هیزم به آتش اضافه کردیم تا خاموش نشود. من می‌توانم خودم را برآورده کنم. تو بهترینی. من تو را دوست دارم. برای همیشه.
به پدر و مادرم و برادرم که همیشه پشتم ایستاده‌اند، مخصوصاً در این شرایط بد. بابا، از تو برای همه درس‌هایی که به من دادی و زمانی که به من دادی، متشکرم. تو دزدکی بیرون نرو، او تا الان دنبالم می‌آید. امیدوارم که من یک انسان باشم و شما به من افتخار کنید. مادر، تو به خاطر حجم عظیمی از عشقی که هر زمان که به آن نیاز داشتم به من نشان دادی. برای توصیه‌های ارزشمند و مقدمه‌ای برای بزرگسالی.
بوبر، بدون تو و رقابت همیشگی با تو، هرگز به آنچه به دست آورده ام نمی‌رسیدم. به برکت توست که آتش پیروزی تا امروز در من شعله ور است. برای حمایت شما در هر زمان و هر مکان. کوچام سی.
دو فرشته من، فرشته‌ها و مردم. هیچ مدالی و هیچ جامی نمی‌تواند با احساساتی که در بازگشت به خانه با من همراه بود برابری کند. شادی که با من سلام کردی، تمام بدترین شکست هایم را جبران کرد.
به همکاران و دوستانم در تیم ملی. حضور در کنار شما بچه‌ها باعث افتخار بود که ۸ سال کاپیتان شما بودم. می‌دانم که کامل نبودم، اما همیشه سعی کردم تمام تلاشم را برای پیروزی انجام دهم. همیشه. آرزو می‌کنم بالاخره به قله المپیک برسید و وقتی آنجا هستید و مطمئناً آنجا خواهید بود، به دوست قدیمی و آرزویی که هرگز نمی‌توانم به آن جامه عمل بپوشانم، اشاره کنید. من به شما ایمان دارم، پاریس مال شماست.»