چه دلبری‌ها که دوربینی برای شکارشان نیست
می‌گویم نقره خانم دیدید این طفلی پیروز را؟ بمیرم چشم‌هاتان اشکی شد، حق هم دارید دورتان بگردم.
می‌گویم نقره خانم دیدید این طفلی پیروز را؟ بمیرم چشم‌هاتان اشکی شد، حق هم دارید دورتان بگردم. چقدر فوتوی جینگیل مستون از ایشان می‌آمد هی قربان صدقه‌اش می‌رفتیم، هی برایش اسفند دود می‌کردیم، طفلی زبان‌بسته عمرش به دنیا نبود و عمرش را داد به بقیه حیوانات خدا و ریق رحمت را سر کشید، حقیقتا ما هم دلمان سوخت و تأسف خوردیم، ولی بعض از اعزه مجازستان یک جوری گریبان چاک می‌دهند و به رجال حکومتی بالا تا پایین فحش می‌دهند که انگار فوق دکتری دام‌پزشکی دارند و حیف شده و بی‌عقلی کرده‌اند که با حضرات شورا جلسه اطبا تشکیل نداده‌اند که به یک تصمیم برسند، می‌دانید تصدق این فقره همان جماعتی هستند که در ایام جام جهانی همه کارشناس فوتبال بودند و در ایام غائله جنگ اوکراین و روس تحلیلگر مسائل منطقه، خدا درمابین، نفر سرسراغ داریم که در عمر یک قرص فلافل لبنانی نخورده و حالا در مورد نخست وزیر لبنان و تصمیم‌های پلتیکی‌اش اگر و، اما می‌کند، طرف یک لبیروت فیروز را نشنیده و شده فعال رسانه‌ای محور مقاومت، حالا عرضم چیست؟
پیروز که رفت، حقیقتا هم دلمان نخ‌کش شد، ولی در همین ممالک محروسه کم داریم جانورانی که در حال انقراض‌اند و هیچ‌کس ککش هم نمی‌گزد؟ جماعت تفنگ‌به‌دست در گیلان و مازندران و گرگان خوتکا و کبک و قرقاول و غاز به جنگل و دریاچه باقی نگذاشته‌اند، یک سری به فلان شنبه‌بازار‌های محلی آن قصبات بزنید به عرضم می‌رسید...
جماعت زاگرس‌نشین درخت آتش می‌دهند که سنجاب شکار کنند و شب نیست که در کرمان و سیستان و هرمزگان گرازی به عطسه سرپری سینه سرخ نشود و سر جادو جنبل و ورد و دعا اسافل کفتار قیمت طلا دارد و لانه خفاش را پی جیوه‌اش تاراج می‌کنند و آب در دل احدی از همین جماعت آروغ فندقی تکان می‌خورد؟ تو بگو ذره‌ای ... هیچا هیچ ... دلمان پر است نقره خانم ... دلمان پر است ...
هزار بار ارباب جراید و رادیون و تلیویژن گلو پاره کرد که ایهاالناس به سگ‌های ولگرد در حاشیه طرق و شوارع طعام ندهید به کتشان نرفت که نرفت، هزار مرد دانا و درس خوانده و استاد و بلدکار آمد روبه‌روی کمرا و فیلم پر کردند و گفتند این سگ‌ها را که غذا بدهید زیاد می‌شوند، گله‌ای حمله می‌کنند، زندگی برای راسو و گربه و گرگ و شغال و توله به بیابان‌های ایران نمی‌گذارند، این فاز مزخرف حیوان‌دوستی و طبیعت‌دوستی تغوط کرد به هرچه داشتیم و نداریم و هنوزا ادامه دارد و هیچ‌کس عین خیالش نبود و نیست، این بزرگواران از حیوان‌دوستی یک چیزی شنیده‌اند نقره خانم ...
اینکه سفره یک بار مصرف ببری توی بیابان پهن کنی و کمرا روشن کنی و با ناله و عشوه خرکی بگویی بیایین عزیزای دل مامان براتون غذا آوردم و بعد سگ‌ها را جمع کنی دور سفره که کالباس کوفت کنند؟ بعد آن سفره را هم وسط خیابان به امان خدا رها کنی و حاجی حاجی مکه؟ اولین پلاستیک ساخته شده بنی بشر هنوز بازیافت نشده نقره خانم، یکی نیست بگوید شما هاسکی قطب شمال را توی گرمای بندرعباس و چابهار و بوشهر توی حیاط با زنجیر توی آفتاب نبند فاز حیوان‌دوستی پیشکشت ...
حالا هی بنشین بگو رجال و مسئولان مملکت فلان ... بله رجال مملکت کم اهمال و سستی ندارند، ولی خودمان هم کم گربه نمی‌رقصانیم، حالا این طفلی پیروز شانس آورد چندتا دوربین شکارش کرد و دلبری کرد و پرکشید. الباقی حیواناتمان چه؟ کسی به فکر آن‌ها هست؟ کور از دو چشم شوم، بقیه هم همین‌اند، بلکه بیشتر ... یک تک پا قدم رنجه کنید باغ‌وحش‌هایمان را سیاحت کنید ...، فقط دوربینی نیست که شکارشان کنند. دورتان بگردم و مع‌الأسف همه یا با دام و تله شکار می‌شوند یا با تیر و تفنگ... بگذریم نقره خانم... این یوز‌پلنگ ایرانی که رفت، شما دعا کنید خداوند باری‌تعالی نسل این پلنگ‌های مجازستان را هم منقرض کند خلاص شویم... والا به‌خدا...
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
