پیکر چهار تن از شهدای حمله رژیم صهیونیستی به خاک ایران پیدا شد حکایت ما مدینه نرفته‌ها بیش از یک میلیون و ۶۰۰ هزار زائر به مشهد مشرف شدند ۱۱۴ میلیون پرس غذا توسط موکب‌های ایرانی در اربعین ۱۴۰۴ توزیع شد قرارگاه ملی مسجد در سطح کشور تشکیل شد سیره پیامبر (ص)؛ الگوی ارتباط مؤثر اندوه حسین (ع) متصل به اندوه رضا (ع) است محمد (ص)؛ پیامبری که درد‌ها را با توحید درمان کرد مراسم جاماندگان اربعین ۱۴۰۴ در سراسر کشور برگزار شد مدارس زیادی در سطح خراسان رضوی فاقد نمازخانه مناسب هستند روایتی از سوگواری متفاوت مشهدی‌ها در محرم و صفر امسال و پس از جنگ تحمیلی ۱۲‎‌روزه سفر کاروانی به عتبات دوباره آغاز شد چه افرادی بدون فیش می‌توانند به حج بروند؟ ۲۰۰ هزار عمره‌گزار ایرانی تا سال ۱۴۰۵ به عربستان مشرف می‌شوند ۳ ویژه برنامه در پنج شب پایانی ماه صفر در حرم مطهر رضوی برگزار می‌شود یک کاسه نبات زعفرانی به یاد «شهید مصطفی چمران» هم‌زمان با سالروز پایان یافتن محاصره پاوه | نور خورشید پس از گرگ‌ومیش پاوه عوامل هلاکت مردم در گفتار اخلاقی امام حسن مجتبی (ع) مظلومیت و غربت امام حسن (ع) در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام‌والمسلمین فرحزاد | جلوه کرامت در نهایت غربت درخواست اختصاص اعتبار ویژه از وزیر کشور برای ستاد خدمات زائر در دهه پایانی صفر
سرخط خبرها

رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

  • کد خبر: ۳۱۶۲۹۸
  • ۲۵ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۰:۰۳
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
بعضی فیلم‌ها را یک‌بار که نه چندبار باید دید. مختارنامه هم از آن جنس فیلم‌هاست. به‌ظاهر مروری بر وقایع پیش و پس عاشورا دارد؛ آنچه عاشورا را رقم می‌زند، ولی انگار آن را برای حال و احوال امروز ساخته‌اند.

بعضی فیلم‌ها را یک‌بار که نه چندبار باید دید. مختارنامه هم از آن جنس فیلم‌هاست. به‌ظاهر مروری بر وقایع پیش و پس عاشورا دارد؛ آنچه عاشورا را رقم می‌زند، ولی انگار آن را برای حال و احوال امروز ساخته‌اند. از تعلل مختار برای یاری رساندن به امامش تا آن جماعت مذبذبِ منتظرِ منفعل؛ که بی‌آنکه بدانند در رقم خوردن همه وقایع دخیل‌اند و همچنان دست به شمشیر منتظر امامشان ایستاده‌اند؛ که بیاید و تعیین تکلیفشان کند؛ که بیاید و از ظلم برهاندشان؛ که بیاید و عدالت گمشده‌شان را به آنها بازگرداند؛ که بیاید و دادشان را بستاند؛ که بیاید و گرهی از مشکلاتشان بگشاید.

به نظرتان انتظارشان به ما مردم امروزی نمی‌ماند. غیبت را بهانه خوبی کرده‌ایم تا از تکلیفمان شانه خالی کنیم. انگار خودمان هم باورمان شده است که روز موعود هر آنچه در توان داریم، خرج اماممان می‌کنیم. غافل از اینکه همان مسیر را امثال توابین که در هر دوره‌ای زیسته‌اند، بسیار پیش‌تر از ما پیموده‌اند. به قول مختار دنیا آن‌قدر مکر و تزویر در آستین دارد که هرکدام ما را به بهانه‌ای به سکون و انفعال بکشاند؛ «مگر نه اینکه کار هم عبادت است!»، «در این وااسفایی که کسی بندگی خدا را نمی‌کند، به‌جاآوردن همین دورکعت نماز و روزه هم کلی است.»، «می بخور، منبر بسوزان، مردم آزاری نکن.» و.‌.. .

می‌خواهد مختار کیاس باشیم و دربند موازنه‌های سیاست یا «بن شداد» تواب آیه‌خوان سر به سجود؛ اگر آماده نباشیم هر دو قطعا از همراهی امام جا می‌مانیم. اشتباه نکنید! از غافلان و واماندنگان دین صحبت نمی‌کنیم. از امثال خودمان می‌گوییم که دنیا و آخرت را پنجاه پنجاه به موازات هم پیش می‌برند تا نه سیخ بسوزد و نه کباب. همان‌ها که به‌خاطر منفعت و گاه مصلحتشان، همیشه میانه راه را می‌گیرند. محبت امام را در دل دارند، ولی تا آنجا که از مشغله‌های دنیایی‌شان جا نمانند. آفتی که انتظارشان را به انفعال کشیده است.

شاید لازم باشد دوباره درنقش یک منتظر عهد تازه‌ای با خودمان ببندیم و قدری از خودمان و روزمرگی هایمان فاصله بگیریم و باور داشته باشیم که جهاد امروز خیلی از ما رفتن به مصاف تزویر است که آفت دین شده است. تزویری که اغلب با لباس دیانت و تقوا به میدان می‌آید. همان سکه دورویی که یک طرف آن نام خدا و طرف دیگرش نقش شیطان است و ما غافل از آن شیر و خط می‌اندازیم.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->