فضولی تو کار ابرها، موقوف!

بنیان گذار علم هواشناسی در ایران گفت: بارورسازی نادرست ابر‌ها در شرایط فعلی می‌تواند به کاهش بارش‌ها منجر شود.

کلا از قدیم الایام، بشر در هر چیز طبیعی، خودش را قاتی کرده است تا نتیجه بهتری بگیرد. از اختراع چرخ که باعث شد دیگر مجبور نباشیم بار سنگین ببریم تا اینترنت که باعث شد دیگر مجبور نباشیم رودررو بحث کنیم و می‌توانیم راحت‌تر پشت صفحه کلید دعوا کنیم و طرف مقابل را بشوریم و از طناب آپارتمانی آویزان کنیم!

باران هم از این قاعده مستثنا نبوده است و با پیشرفت علم، بشر خواسته حتی در کار ابر و باد و مه و خورشید و فلک هم (مخصوصا ابر) دخالت کند و این گونه بود که ماجرای پاشیدن یدید نقره به ابر‌های بی گناه آغاز شد.

«بارورسازی نادرست ابر‌ها می‌تواند به کاهش بارش‌ها منجر شود!»

این جمله، برای آن دسته از ما که فکر می‌کردیم بارورسازی مثل ریختن کود حیوانی به گلدان است و هرچه بیشتر بریزی، گل زیباتر می‌شود، مثل آب سردی بود که روی سرمان ریخته شد! یعنی چه؟ یعنی ممکن است ما با بهترین نیت، به ابر‌ها کمک کنیم ولی در نتیجه کارمان کمترین بارش را داشته باشند؟

وی در ادامه افزود: سیستم‌های بارشی که خودبه خود و به طور طبیعی دارای بارندگی خوبی هستند، نیازی به بارورسازی ندارند.

این کار هم مانند آن است یک نفر را که تخت خوابیده است و صدای خروپف رعدآسایش بلند شده است با تکان دادن زیاد از خواب بیدار کنیم و به او بگوییم: «بیا قرص خوابت را بخور.»

مشخص است این آدم دیگر نه تنها به چشمش خواب نمی‌آید بلکه حرف‌های زشتی هم به دهانش می‌آید و نمی‌خوابد آن هم با اینکه یک ورق قرص دیازپام در دسترسش است.

اصلا خیلی از این ابر‌ها خودشان خیلی بیشتر از من و شما بارشان هست و نیاز نیست با هواپیما توی آسمان دنبالشان بدوید تا هر چه توانستید یدید نقره بارشان کنید. معلوم است در چنین شرایط خاصی، خود ابر هم گیج می‌شود و یادش می‌رود که می‌خواسته باران ببارد، برف ببارد یا تگرگ؟ یا اینکه فقط آمده بود چند دقیقه روی زمین سایه بیندازد و بعد محل را به مقصد نامعلومی ترک کند!

در ادامه حتما بخوانید مازوت ارگانیک رسید!

خلاصه گاهی بهترین کمک، «کمک نکردن» است! پس بیایید به طبیعت اعتماد کنیم، فقط به کمی خلوت و آرامش نیاز دارند تا دلشان ابری شود و ببارد. البته سخنان دل سوزانه پدر هواشناسی ممکن است باعث بیکار شدن عده زیادی شود که از راه بارورسازی درآمد کسب می‌کردند.

این فرایند بارورسازی هم قطعا این طور نبوده که فقط یک نفر باشد که هم خودش یُدید نقره تولید کند، هم خودش ابر‌ها را شناسایی کند و هم بعد از اینکه هواپیما را با نیش استارت روشن کرد، راه بیفتد دنبال ابر‌ها تا با چند قاشق چای خوری یُدید نقره، بارورشان کند. این بارورسازی دست خیلی‌ها را بند کرده است و بودجه تپل، ببخشید، بودجه کلانی هم به خود اختصاص داده است. از کسی که خودش پدر علم هواشناسی و باران زایی است، توقع نداشتیم با این روش‌های اشتغال زایی بیگانه باشد و بارورسازی را کار مفیدی محسوب نکند.

در پایان از کسانی که دستشان توی کار ابر است خواهشمندیم به جای اینکه توی آسمان ویراژ بدهند تا ابر‌های روی هوا بارور شوند، همین ابربدهکار‌های روی زمین را بازداشت کنند. این طوری هوا هم دل پذیرتر خواهد شد!