به‌احترام جلال مقامی، دوبلوری که دیگر نتوانست به‌کارش ادامه دهد

محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز - وصف جنس صدایش سخت است، اما در عین حال می‌شود از کلمه‌ها و توصیف‌های زیادی برایش استفاده کرد. آرامش‌بخش‌بودن، اما شاید دقیق‌ترین لفظ و تعریفی باشد که گوش‌کردن به صدای او می‌تواند برایمان به ارمغان بیاورد؛ آرامشی که ورای آن تلفیقی از ابهت و متانت و زیبایی و شکوه کنار هم نشسته است و کلی حال خوب را به آدم منتقل می‌کند، چه زمانی که در قامت شخصیت‌های محبوب و معروف ظاهر می‌شد و چه آن زمانی که با کت‌وشلوار و عینک تمام‌فریم خود پشت دوربین می‌نشست و «دیدنی‌ها» را برای نسل قدیم اجرا می‌کرد. برنامه‌ای که قدیمی‌تر‌ها حتما نام جلال مقامی را با همین برنامه به‌خاطر می‌آورند که از سال ۶۲ تا ۷۴ از شبکه ۲ پخش می‌شد و جماعت زیادی را پای تلویزیون می‌کشاند و می‌نشاند. او به‌تازگی میهمان برنامه «عطسه» شبکه ۳ سیما بود و با همان وقار و شخصیت دوست‌داشتنی و خاطره‌انگیزش مقابل مجری برنامه نشست و از حسرتی گفت که چند سالی است به دلش مانده است.

 

 

 

البته نه حسرت نبودن فیلم خوب و هجوم فیلم‌های کره‌ای که حرفه دوبله و دوبلور‌ها را هم تحت‌تأثیر قرار داده است یا اینکه آینده دوبله ایران به چه سمت‌وسویی خواهد رفت. او از تجربه‌ای گفت که چند سال پیش از سر گذرانده و صدایش را تحت‌تأثیر قرار داده است: «شاید گفتن نداشته باشد، ولی این مقامی، مقامی زمان دیدنی‌ها نیست.»، اما چرا؟ به‌علت اتفاق تلخی که در سال ۹۳ برای او رخ می‌دهد و روی صدایش تأثیر می‌گذارد: «علتش هم این است که سال ۹۳ سکته‌ای کوچک کردم که روی صدای من اثر گذاشت.» و بعد، از صبحی می‌گوید که مثل همیشه قصد رفتن به سر کار را داشته است، اما متوجه می‌شود که نمی‌تواند مثل سابق حرف بزند.

 

او حالا می‌گوید: «هنوز هم صدای من گرفته است. آن صدایی که دلم می‌خواهد در برنامه شما داشته باشم، ندارم، واقعا ندارم.» حالا او هنوز هم عینک به چشم دارد، موهایش هم کامل و یکدست سپید شده است و راست می‌گوید، صدایش هم گرفته و شنیدن صدای زیبایش مثل قبل شاید حسرتی باشد که بر دل خیلی‌ها می‌ماند، اما وقتی با همین صدا هم صحبت می‌کند، باز هم آدم مجذوب بیان و سخنش می‌شود و اصلا مگر زیبایی و شکوه آن صدا را می‌توان از ذهن پاک کرد؟

 

صحبت‌هایی که مقامی در تلویزیون به زبان آورد، خیلی‌ها را به گذشته‌ها پرت کرد و خاطراتی که صدای او برایشان زنده کرد. جدا از برنامه نوستالژی دیدنی‌ها، خیلی‌ها حتما او را با فیلم‌های زیادی که دوبله کرده است به‌خاطر می‌آورند. این پیشکسوت دوبله که از هفده‌هجده‌سالگی وارد این حرفه شده تابه‌حال جای شخصیت‌های زیادی مثل «سمیر» در سریال «هشدار برای کبرا ۱۱»، شخصیت «شرلوک هولمز» در سریال شرلوک هولمز، آرتور هستینگز، دستیار پوآرو در سریال پوآرو، رابرت ویلیامز در جومانجی، داستین هافمن در کابوی نیمه‌شب، عمر شریف در دکتر ژیواگو و کلی شخصیت‌های دیگر از جمله شخصیت‌های انیمیشنی مثل «سیمبا» در شیرشاه یا بار‌ها به‌جای شخصیت فرامرز قریبیان هم صحبت کرده است.

 

صحبت‌های جلال مقامی که درواقع شرح تغییر صدای او بود، در فضای‌مجازی هم بین کاربران چرخید و اظهارنظر‌هایی را به همراه داشت؛ اظهارنظر‌هایی که بیشتر آن‌ها آرزوی سلامتی و محبت‌هایی بود که به‌سوی او روانه می‌شد. کاربری نوشته بود: «صدای شما خاطره بچگی‌هامونه توی دهه ۶۰ و ۷۰. صداتون رو می‌شنویم و لذت می‌بریم و کلی خاطره برامون زنده می‌شه.» و دیگری در واکنش به حرف مقامی وقتی در برنامه گفت: «عزیزانم که من را دارید می‌بینید، ببخشید. من واقعا دلم نمی‌خواست این‌طوری جلو دوربین بنشینم.» نوشت: «صدای شما گرفته هم زیبا و دل‌نشین است استاد.»